Kapil Anjan (कपिल अन्जान)

मेरो बाजेको इतिहास छ रे रुँदै हाँसेको इतिहास छ रे परदेशी हुन नगएस् भन्थे भाँडा माँझेको इतिहास छ रे गाउँमा पैसा नहुँदा खेरी सामान साटेको इतिहास छ रे पढ्ने लेख्ने त्यो उमेरमा घाँस काटेको इतिहास छ रे सुनाउनु मेरो नातीलाई भन्दै दुःखमा बाँचेको इतिहास छ रे

बन्द हड्ताल यो देशको नारा जय नेपाल यो देशको नारा भन्छन् कृषि प्रधान देश हो अनिकाल यो देशको नारा कसरी आउँछन गौतम बुद्ध संकटकाल यो देशको नारा बेरोजगारी हड्छ हड्छ हेरक साल यो देशको नारा जो सत्तामा पुगे पनि त आलटाल यो देशको नारा

सोच्न पैसा लाग्दैन खोक्न पैसा लाग्दैन समयलाई रोकेर देखाउ रोक्न पैसा लाग्दैन नफाल्नु पीरको भारी बोक्न पैसा लाग्दैन दुःख गजलमा पोख पोख्न पैसा लाग्दैन गरेको कर्मको फल भोग्न पैसा लाग्दैन

मलाई मेरा बाले सबै सिकाए हुर्काए अनि पाले सबै सिकाए पढेर ठूलो भएस् भन्थे मलाई स्कूलमा पनि हाले सबै सिकाए दुनियाँ स्वार्थी छ बाँच्न जानेस् यस्तै सिकाउन थाले सबै सिकाए भन्थे पहिचान छैन खोजेस् तेरो नाम हो काले सबै सिकाए यो माटोलाई केही गर्नु छ तैले दाइ भाइ आमाले सबै सिकाए

गरिस् उजुरी डर लाग्यो देखाईस् खुकुरी डर लाग्यो रगतमा समानता छैन छैन सिन्दुरी डर लाग्यो को पहाडी को मधेशी हो नहान छुरी डर लाग्यो तेरो अगाडि झुक्न पनी लाग्यो मजबुरी डर लाग्यो मलाई नमारी शान्त हुन्नस् मार निष्ठुरी डर लाग्यो

ढुङ्गा मुटुमाथी राखेर पनि हेरे अचानोमा यो छाती राखेर पनि हेरे जीन्दगी बदल्न मैले के गरिन र मन्दिरमा फूलपाती राखेर पनि हेरे तेरो पुर्खाको इतिहास खै के छ भन्थे छेउ छेउमा किँराती राखेर पनि हेरे मलाई देख्नेले मान्छे होइनस् भन्थे अनेक अनेक प्रजाती राखेर पनि हेरे कसैले पागल भन्थे कसैले गजलकार तिमीहरु जस्तै साथी राखेर पनि हेरे

अनौठो गर्न थालेर क्या चमत्कार गरेऊ पानीमा आगो बालेर क्या चमत्कार गरेऊ सत्य तीतो हुन्छ तीतो नै सत्य हुन्छ सारा निम उखालेर क्या चमत्कार गरेऊ जमाना उल्टियो विज्ञानले अवश्य मान्छ सागरमा ढुङ्गा फालेर क्या चमत्कार गरेऊ नौ लाख तारा गनि रहे एउटा पुगेन ध्रुवतारा खसालेर क्या चमत्कार गरेऊ नभएको भए चित्त बुझाउथेँ अप्सराहरु छेउ छेउमै बसालेर क्या चमत्कार गरेऊ पत्थर पनि हातमा चुहिदै पोखिदैँ थियो एक-एक पगालेर क्या चमत्कार गरेऊ

माया गरेको थाहै भएन ज्यूँदै मरेको थाहै भएन कति धेरै सपना देखेथेँ कति कुरा मनमा लेखेथेँ सिउँदो भरेको थाहै भएन ज्यूँदै मरेको थाहै भएन तिम्रो छेउमा आउँछु भनी चोखो माया लाउँछु भनी वचन सरेको थाहै भएन ज्यूँदै मरेको थाहै भएन तिम्रो तस्वीर छोइरहन्छु हरेक राती रोइरहन्छु आँसु झरेको थाहै भएन ज्यूँदै मरेको थाहै भएन

अस्तिबाट गजल लेख्न छोडिसके मैले मस्तिबाट गजल लेख्न छोडिसके मैले चलाउन गाह्रो भयो उस्तै छ त्यो घर गृहस्थीबाट गजल लेख्न छोडिसके मैले आफ्ना भन्ने यत्ति धेरै दुश्मनहरु बढे दोस्तीबाट गजल लेख्न छोडिसके मैले पारेदेखि दुनियाँले त्यो नजरबन्दमा गस्तिबाट गजल लेख्न छोडिसके मैले छैन मेरो पहिचान गाउँलेहरुलाई सोध बस्तीबाट गजल लेख्न छोडिसके मैले

खै उठेको डाँडामाथि घाम लागिसक्यो हेर फूल काँडामाथि घाम लागिसक्यो कतिसम्म अल्छी बन्छौ राति माभुनुपर्ने खाएका ती भाँडामाथि घाम लागिसक्यो गैरीखेतको सबै मेलो सिध्याउने होला बिस्तारै झन् टाढा माथि घाम लागिसक्यो डोको, नाम्लो समात्नलाई कम्मर कस अब बस्तुभाउ पाडामाथि घाम लागिसक्यो भन्दैछु म तिमीलाई अब अन्तिम पटक उदाएर टाढा माथि घाम लागिसक्यो

देशको निम्ति लड्छु भन्छ छापामारको छोरो अझै शिखर चढ्छु भन्छ छापामारको छोरो कुन कारणले मेरो पुर्खा जङ्गल गएको त्यो इतिहास पढ्छु भन्छ छापामारको छोरो हात हतियार बम गोली समाउन देऊ सिमानातिर बढ्छु भन्छ छापामारको छोरो दुश्मन को हुन् सिकाउनु त्यही छातीमाथि शूल बनेर गढ्छु भन्छ छापामारको छोरो बिन्ती मेरो क्रान्तिलाई कुण्ठित नपारिदेऊ नत्र त्यसै म सड्छु भन्छ छापामारको छोरो

अब के छ त हुकुम महारानी उस्तै छ रोल्पा र रुकुम महारानी मानव भएर खाएँ थालमै चुठायौ कसरी म त्यही थुकुम् महारानी हुन त वीर नेपालीको छोरो म त को कस्को अघि झुकुम् महारानी कुकुर भन्यौ ठीक छ बफादार भएँ दैलोमा कतिन्जेल ढुकुम् महारानी वास्तविकता सब छर्लङ्ग भएपिछ पर्दा पछाडि किन लुकुम् महारानी छानो सल्काएर हाँस्छन् मान्छेहरु कसरी जलेर म दुखुम् महारानी

मैले सोझो अर्थमा कुन गजल सुनाउँ भन कुनै शर्तमा कुन गजल सुनाउँ मिले जस्तै गरेको तिमीलाई सुहाउने दुःख पीडा दर्दमा कुन गजल सुनाउँ व्यापारी हुँ गजलको पसल थापॆको छु मुनाफा र खर्चमा कुन गजल सुनाउँ कत्ति भूल गरे हुँला कत्ति गल्ति गरे हुँला तिमीलाई यो वर्षमा कुन गजल सुनाउँ एक एक छानी गजल सुनाउन सक्ने आँट छ यो मर्दमा कुन गजल सुनाउँ