शेर बाँचुन्जेल बेघर बनाइएको थियो मरेपछि भने मुर्दाघरमा राखियो कपिल अन्जान
शीर्षक–बयान
इजलासमा
मलाई मेरै कविताहरूमाथि हात राखेर
कसम खुवाइयोस् ।
श्रीमान्
चुप लाग्नु भनेको सहनु हुँदै होइन
यहाँ बिना बहस
च्यातिदिएका छन्
मैले राता अक्षरमा लेखेका
मेरा राता कविताहरू ।
यदि,
रातोको विषयमा नबोल्ने हो भने
किन रातो हुन्छ सूर्य ?
किन रातो हुन्छ रगत ?
किन रातै बनाइयो झण्डा ?
सम्झना छ
मेरो आङ ढाक्ने च्यात्तिएको भोटो सँगै
मैले देखेको मेरो बालक सपना
त्यो पनि त रातै थियो ।
हिँड्ने बेलामा बैनीले
मेरो निधारमा टाँसिदिएकी थिइन्–
रातो कनिका ।
मैले अझै बिर्सिएको छैन
मेरी आमाको सिउँदो पनि त रातै थियो ।
श्रीमान्
किन सबै राताहरू नै बढी खतरा हुन्छन् ?
–आगो
–फूल
–सिन्दूर
–हस्ताक्षर
– र लाजपुर्जा ।
श्रीमान्
मेरो यो बयान
सेतोको समर्थनमा भने हुँदै होइन
यो रङ्गिन इजलासमा
बहस गरियोस्
किन सादा छ ?
मेरी आमाको अनुहार
सगरमाथाको रङ
यी मान्छेहरूको मन
र, मेरो देश ।
–कपिल अञ्जान
कोहलपुर, बाँके
Wah wah
ReplyDelete